Świat mitycznych łap

Mati podrapał sie po głowie.
-Czy twoja mama jest całkiem...ee....zdrowa?-spytał delikatnie.
-Nie, ani ona ani ojciec.-powiedziała Sheila.
Cała paczka poszła ku drugiemu wyjsciu z parku.

-Juz wole pod mostem!-krzyknęła.
Odwróciła sie na piecie i razem z przyjaciółmi odeszla pospiesznie.

-Nie mów tak do mnie!-warknęłą.

-Dzień dobry...-mruknęli Mike, Sara i Mati.
-TATO! MAMO! Dajcie mi wreszcie żyć!-wrzasneła Sheila i ruszyła dalej.

Cała paczka ruszyła dróżkami parku.
-Myślisz ze idą za nami?-spytała sara szetem.
-Na bank.-odrzekła Sheila.
Mati Objął Sheilę ramieniem.
-Nie martw się. Chyba sie mnie nie wsydzisz co?-spytał.
S ...

-Moi starzy sie nie odczepia.-stwierdziła Sheila.
-Współczuje. Idziemy nad wodę? Albo moze...powłóczymy sie po parku?-spytał Mati chwytajac Sheilę za ręke.

Poszli w trójkę do parku i tam spotkali jeszcze jednego chłopaka. Przystojengo i wogóle git.
-Hej wam!
-HEj Mati.-przywatili sie tak jak poprzednio.

-Sorki za spóźnienie. Gdzie sie przejdziemy?-spytał.
-Mike...moze do parku co?-zaproponowała Sara.
-O super!-powiedziała Sheila.
Mike chwycił w pasie Sarę i poszli do parku.

-Słuchaj...a moze zmienimy miejsce spotkania?-spytała Sara.
-Za późno. To on.-powiedziała Sheila.
Z naprzeciwka szedł ku nim chłopak z raźnym usiechem.
(Sara i on są wilkołakami)
-Hej dziewczyny.- ...

-Myślisz...że nas obserwują?-spytała Sara.
-Na pewno! Znam moich starych. Nie odpuszczą...-odrzekła Sheila.

Doszły z Sarą na plac.
-Eh...kiedy przyjdzie?-spytała Sheila.
-Miał już czekac. Ale wiesz...moze się spóźnić.-odrzekła Sara.

-Dajcie mi spokój!-wrzasneła.
Wlnęła ojca w brzuch i znów uciekły z Sarą.
-Ale masz dziwacznych starych...-wydyszła Sara.
-Wiem.-odrzekła sheila.

Westchnęła i zacisnęła pieści.Podcięła ich oboje nogą i pobiegła z Sarą między budynki.

Słysząc głos matki obruciła się.
-To wy?!-zawołała.

Szła sobie uliczkami.
-Sheila!-zawołał ktoś z tyłu.
-Hej Sara!-powiedziała wesoło Sheila.